Kuching

De stad Kuching ligt dromerig langs een kronkel in de Sarawak rivier. Sarawak is ook de naam van de provincie waar Kuching de hoofdstad van is. Even een lesje in topografie: Maleisie bestaat enerzijds uit het vasteland, dat ten zuiden van Thailand ligt, anderzijds liggen er twee provincies op het eiland Borneo. Sarawak ligt in het zuidwesten, Sabah in het noordoosten. Maleisie deelt het eiland met het piepkleine doch schatrijke oliestaatje Brunei en met Indonesie.
Vanuit onze hotelkamer, waarvan 1 muur volledig uit glas bestaat, hebben we een fabelachtig uitzicht op de rivier. Langs de waterkant loopt een promenade met bomen, fonteinen, zitjes en eetstalletjes. 's Avonds branden er lichtjes en wandelen families en stellen heen en weer tussen de etende mensen. Langs de promenade loopt de oudste straat van Kuching met een rij lage huisjes waarin winkeltjes huizen. De gevels vormen arcadebogen waaronder je lekker in de schaduw kunt lopen. Chinees aandoende roeibootjes met een puntdakje glijden heen en weer van oever tot oever om voetgangers over te zetten. Aan de overkant groen, een islamitisch bouwwerk, een wit fort dat vroeger de stad verdedigde tegen piraten en sinds 2 jaar een gigantisch regeringsgebouw dat in mijn ogen afzichtelijk is. Ik vind het nog het meeste lijken op een ontplofte champignon maar Aicha doet het meer denken aan de Eftelingattractie Pagode. In de verte, wazig, hier en daar wat losse bergen bedekt met groen.
Dit uitzicht alleen al is ons geld meer dan waard en we genieten ontzettend van de luxe hier in het Kuching Hilton.
We hebben hier nu vier dagen achter ons liggen waarin we naar een soort openluchtmuseum zijn geweest, door de jungle hebben gekanoed, na een bloedhete tocht met zaklampen door een vleermuizengrot hebben gelopen en orang oetans hebben gespot in een soort reservaat. Morgen is onze laatste dag hier en ga ik naar het Bako national park.
In alle landen in Azie waar we tot nu toe gereisd hebben zijn we gewend in volledige vrijheid te reizen en alles op het laatste moment te beslissen zonder veel vooruit te hoeven plannen. Hier blijkt dat niet te kunnen. De infrastructuur is zo slecht dat het lastig is om buiten een officiele toer om op stap te gaan, en alles is ook nog eens heel lang van tevoren volgeboekt, zodat veel van onze plannen niet uitvoerbaar blijken. Zo hadden we in het Bako willen overnachten, maar dat zit helemaal vol, al lang van tevoren.
Morgenavond gaan we ons geluk in Sabah beproeven. Maar de jungle lodge waar we wilden verblijven zit ook al vol, dus we hopen nog iets anders te kunnen regelen.

Liefs,
Susanne