Singapore

Ik was eigenlijk nooit van plan om ooit naar Singapore te gaan. Ik stelde me een soort steriele metropool voor met wolkenkrabbers en zakkenmannen in pakken, waar je geen kauwgum op de grond mag gooien.
Maar ja, het was de makkelijkste weg om van Koh Tao naar Borneo te komen en daar kwamen we tenslotte voor.

In de stromende regen kwamen we zaterdagavond aan. Maar wat een heerlijkheid toen we ons via internet geboekte hotel betraden! Een luxe hotel, met zachte bedden, een grote kamer, airco, een mooie badkamer met regendouche en een zwembad. En wat hebben we heerlijk geslapen op die zachte bedden.
Ik was zondag al om 9 uur wakker, fris en uitgeslapen, dus had ik ruimschoots de tijd om een duik te nemen. Per slot moeten de kilo's die ik heb verzameld met het vegeteren op Koh Tao er ook weer een keertje af. Wat was het lekker om eindelijk weer eens in water te zwemmen dat geen 37 graden is, maar waar je echt een klein beetje van opfrist.
Aicha heeft een gat in de dag geslapen, waarna we rond het middaguur de beroemde 'Orchard Road' betraden. Als ik die naam hoor denk ik altijd aan het prachtige liedje van Leo Sayer (onthouden: downloaden!), maar het blijkt dus de soort van Champs Elysees van Singapore te zijn. En daar lag ons hotel aan, terwijl het voor Singapore begrippen nog een van de betaalbaarste was.
Orchard Road is een lange, lange straat met brede trottoirs en mooie bomen, met alleen maar shopping malls. Elk gebouw is weer een nieuwe shopping mall. Zara en Louis Vuitton vind je er zij aan zij. We hebben ons daar de hele middag lopen vergapen - waarvan 1 uur in de Toys 'R Us en 1 uur in een elektronicawinkel waar ze massagestoelen verkochten, die we natuurlijk eerst uitgebreid moesten uitproberen. Ze verkopen er ook een geweldig fitnessapparaat, dat ik wil hebben, de 'core trainer'. Het is een soort paardrijzadel waar je op gaat zitten en dan gaat hij als een rodeostier heen en weer. Je kunt zelf de snelheid en intensiteit verstellen (maar je kunt hem niet op trillen zetten - eem gemiste kans, dan was ie immers multifunctioneel geweest). Je schijnt er strakke buikspieren, dijen en billen van te krijgen en calorieen mee te verbranden. En wie wil dat nou niet. Hopelijk komt het ding snel in Nederland op de markt en anders ga ik geloof ik maar een handeltje beginnen als importeur.
Van dat winkelen waren we natuurlijk heel moe en toen moesten we tegen de avond naar het zwembad om op te frissen. Het is in Singapore lang niet zo heet als in Koh Tao, en ook hier in Kuching, waar ik dit zit te schrijven, is het een stuk aangenamer.
Singapore is inderdaad een hele schone stad. Het is groen, er liggen nergens papiertjes of viezigheid op de grond, de straat wordt de hele dag geboend. Iedereen is zeer vriendelijk en ziet er verzorgd uit, er zijn geen vieze uitlaatgassen, er rijden namelijk geen vervuilende tuktuks of pick-up trucks. Je ziet er alleen glimmende, glanzende nieuwe auto's, voor een groot deel van de merken Mercedes, Jaguar, Lexus, BMW. Ook veel Bentley's, Rolls Royces, Lamborghini's en Ferrari's. Er staan nooit files. Het is een soort utopia. Het leven schijnt er ook heel erg gereguleerd te zijn; je mag van alles niet en moet van alles wel. Ik vermoed dat je verplicht elke dag door de wasstraat moet met je auto want ik heb er echt alleen maar glanzend schone auto's zien rijden.
Gisteren zijn we een nieuw gebouw gaan bewonderen, het Esplanade Theatres on the Bay. Het bestaat uit twee halve ronde bollen, een soort vliegenogen. Binnenin zijn allemaal theaters en expositieruimten. Van daar keek je uit op de stad zoals ik me Singapore had voorgesteld: een verzameling hoge wolkenkrabbers.

's Avonds zijn we per goedkope luchtvaartmaatschappij naar Kuching gevlogen. Kuching is de hoofdstad van Sarawak, de zuidelijkste provincie van Maleisisch Borneo. Het ligt aan een rivier en is goed gepositioneerd voor uitstapjes naar nationale parken en regenwouden, maar het stadje zelf is ook best aangenaam. Er is een promenade langs de rivier.
Omdat we laat aankwamen had ik via internet een goedkoop hostel geboekt. Nou ja, goedkoop, het bleek toch nog 25 euro te kosten. Voor die 25 euro kregen we een kamer met een airco die de hele nacht stond te loeien maar alleen warme lucht inblies, en geen ramen! Ik waande me in een soort doodskist en heb heel slecht geslapen. Vandaag zijn we meteen uitgecheckt en zijn op hotelzoektocht gegaan. De goedkope hostels blijken allemaal in die prijsklasse te zijn en van vergelijkbaar comfort, maar het Hilton heeft een aanbieding van 2 nachten voor de prijs van 1, waardoor de prijs nu nog maar zo weinig scheelt dat we gedwongen zijn daar zometeen onze intrek te nemen.
Nu dus maar snel terug onze bagage halen om onze intrek te nemen in onze kamer met VEEL ramen en een ver uitzicht.