Gelukkig Nieuwjaar!

We zitten hier nog steeds, het gaat nog moeilijk worden om hier weg te gaan!
Het is hier zo'n paradijselijke plek, en de yogaretraite is heel goed. Na drie dagen waren de enge yoga-wondermensen verdwenen, dat bleken mensen te zijn die een 6 weken durende opleiding tot Ashtanga yoga leraar hadden gevolgd. Daarna kwamen de leuke, normale mensen. Uit heel de wereld en echt leuk en interessant en relaxt allemaal. De meesten 30+, ook mensen die een stuk ouder zijn dan ik. Veel mensen met interessante beroepen zoals mensen die voor de VN of andere organisaties werken in het buitenland, of bij radio-tv, veel mensen ook die halverwege hun leven een switch hebben gemaakt naar een ander beroep.

Het centrum is een bungalowparkje in een tuin direct achter een strand waar geen hotels of restaurants zijn; er ligt hier niemand. De bungalows zijn heerlijk confortabel en ruim en gezellig. De dag gaat zo: om kwart over 7 beginnen we met 'pranayama' oftewel ademhalingsoefeningen, gedurende een uur. Daarna doen we Ashtanga Yoga, ongeveer anderhalf uur. Ashtanga is een zeer actieve, sportieve vorm van yoga. Je voert in een hoog tempo achter elkaar een vaststaande serie yogahoudingen uit. Elke houding houd je maar een paar seconden vast, daarna ga je verder naar de volgende. De ademhaling is heel belangrijk daarbij, die geeft het ritme van de oefeningen aan en je moet hem onder controle houden, want doordat je zo intensief bezig bent kun je anders makkelijk buiten adem raken.
Mijn ervaring is dat je bij elke houding bepaalde spieren spant en dus sterk maakt, en andere delen van je lichaam juist rekt. Daardoor krijg je er al vrij snel een slank, strak en goed geproportioneerd lichaam van. En je zweet je kapot, na een minuut of tien druipt het al van je af.
Ik ben erg tevreden met hoe ik er nu uitzie: slanker en strakker, bruin en met zongebleekt lang haar, een geweldige schone huid (misschien van al dat zweten tijdens de yoga?) en heldere oogopslag. Heb gemerkt dat deze vorm van lichamelijke oefening ook geestelijk een stabiliserend effect heeft. Het doen en volhouden van een yogahouding en het controleren van je ademhaling vergt een grote concentratie, en het steeds een stukje oprekken van je eigen fysieke grenzen vergt een bepaalde mentale houding.

Aïcha gaat heel goed! Ze is enorm gegroeid door deze reis, op alle fronten. Aan de ene kant heeft ze volop kind kunnen zijn, lekker elke dag buiten spelen in de natuur, met allerlei dieren, mij (en Ria) altijd bij zich, avontuur en vrijheid, aan de andere kant heeft ze heel veel geleerd. Met het schoolwerk zijn we, ondanks het vele reizen, helemaal op schema gebleven. Ze kan gelukkig goed leren dus we hadden maar hooguit 2 uur per dag nodig om alles door te werken. Verder spreekt ze nu helemaal vloeiend Engels, krijgt zelfs complimenten van alle Engelsen en Amerikanen hier. Ze leest Engelse kinderboeken, van die Harry Potterachtige boeken voor Engelse kinderen van 10 jaar en ouder.
Sinds een week is ze uit zichzelf ook met yoga begonnen, heel fanatiek en serieus. De yogaleraren zijn juichend over haar, ze noemen haar 'de kleine yogini'. Niet alleen omdat ze de lichamelijke kunstjes goed kan, maar vooral vanwege bovengenoemde mentale houding en concentratie, die ze tot het eind van de les volhoudt.
Ze heeft hier een vriendje van haar leeftijd waar ze de hele dag mee speelt.
Maar aanstaande vrijdag is het zo ver en stapt Aïcha om vijf voor twaalf 's avonds op een vliegtuig van de KLM om terug te keren naar Nederland. Nu loopt ze nog heerlijk over het strand te spelen, zo vrij als een vogeltje, maar over een week zit ze weer op school! Ze komt zaterdagmorgen om kwart voor 6 aan en wordt dan opgehaald door mijn zus, waar ze tot ik terugkom zal bivakkeren. En Ria gaat ook veel voor haar zorgen, als Rafael bij zijn vader is.

Ja, en vanaf as. vrijdagnacht ben ik dus helemaal alleen hier! Voor mij zal het vreemd worden; voor het eerst in ruim 9 en half jaar op mezelf. Ik heb niet, zoals anderen, een co-ouderschap, waarbij je kind regelmatig ergens anders is; Aïcha is altijd bij mij, behalve als ze 6 dagen per jaar op poneykamp is of af en toe als ze een nachtje ergens logeert. Maar dit, alleen op vakantie en wekenlang op mezelf zijn! Het wordt wennen. Een hele nieuwe ervaring. Het eerste wat ik ga doen is salsa dansen! In Bangkok is een kleine salsa-scene, waar ik een beetje in wegwijs ben gemaakt door een oud-salsagenoot die vroeger bij me op les zat in Nederland maar nu in Bangkok woont.
Ik vertrek maandag naar Myanmar, een land dat ik heel graag wil zien maar dat wel wat moeilijkheden met zich meebrengt vanwege de dictatuur. Er is bijna geen contact met de buitenwereld mogelijk. Zo is er geen mobiel telefoonverkeer mogelijk met het buitenland, kost gewoon telefoneren 5 euro per minuut en zijn op internet alle chatprogramma's en .com websites geblokkeerd. Mensen die me willen mailen zullen dus deze site moeten gebruiken of mijn oude hccnet-adres.
Je kunt in heel Myanmar niet pinnen of travelers cheques inwisselen dus je moet al je geld cash meenemen..! En dan heb je nog het vervoer, dat ook vrij moeizaam schijnt te zijn. Maar het schijnt verder super speciaal te zijn dus ik ben benieuwd. Ik heb op 30 januari mijn terugvlucht naar Bangkok geboekt.

Als ik terugkom uit Myanmar wil ik mijn duikbrevet gaan halen en daarna misschien nog een weekje terug hier naar het yogacentrum, of gewoon ergens lekker aan een strand.
Ik ben zo verwend door deze reis; na de eerste paar maanden met sightseeing en avonturen is het meer een innerlijke reis geworden, voelt heel bijzonder. Het zal een grote impact hebben op de rest van mijn leven.
Verder heb ik nog totaal geen zin om terug naar huis te gaan. Wat dat betreft is mijn zus slim geweest: als Aïcha in Nederland is, zal ik zeker terugkomen. Is ze hier bij mij, dan blijf ik net zo lief voor heeeeel lang in Azië.
Mijn thuiskomst staat nu voor 21 februari gepland.

Ik wens jullie allemaal heel veel liefde, moed, gezondheid, wijsheid en avontuur in 2007!