In Tibet

Sinds gisteren zitten we in Lhasa. Omdat mijn reisgenoten (Ria, Aicha en een kennis van Ria, Mariam, nog slapen) heb ik even tijd voor een update. We zitten in een geweldig hotel, het Yak Hotel, en ze hebben hier ADSL, echter alles wat je op je scherm krijgt is in het Chinees... Gelukkig is er wel een Westers toetsenbord.

Ik had natuurlijk ontzettend veel over Tibet gelezen, gehoord en op de televisie gezien, maar niets kon mij hierop voorbereiden.

Om een uur of 2 landen we op Gongar Airport. Ofschoon Tibet volgens mij vrij recht boven Nepal ligt, is het tijdsverschil twee uur. Dat komt omdat heel China een en dezelfde tijdszone hanteert. Na een ontstellende hoeveelheid formaliteiten waarbij we vele formulieren moeten invullen en inleveren en alles -tig keer gecheckt wordt, komen we eindelijk het vliegveld uit waar we worden opgewacht door onze gids Sonam. Sonam is Tibetaans (gelukkig geen Chinees) en hij spreekt vloeiend Engels. Het is ongeveer een uur rijden naar Lhasa, door een hallucinerend landschap. De kleuren en het licht zijn hier kraakhelder, de landschappen heel wijds en doorsneden door brede, blauwe rivieren. We rijden langs dorpen die gekenmerkt worden door fortachtige huizen met kunstig bewerkte en beschilderde toegangspoorten, landbouwgronden met mensen die erop aan het werk zijn en astronomisch grote chinese benzinestations (denk: de Dam in Amsterdam) waar niemand aan het tanken is. En overal gebedsvlaggen, op de raarste
plekken.
We voelen ons een beetje licht in het hoofd en ademen gaat wat moeilijker, vooral als je beweegt of praat. Ik hoop dat we geen erge hoogteziekte krijgen, je kunt eraan doodgaan! Gelukkig heeft Subash ons Diamox meegegeven, een soort preventief middel waar je wel heel veel van gaat plassen.

Op een ander tijdstip meer. Inmiddels heb ik de eerste foto's online gezet, ga daarvoor naar onderstaande link.

http://community.webshots.com/user/sbulten